|
تلاش برای آزادی دانشجویان دربند را گسترش دهیم!
کانون نویسندگان ایران (در تبعید)
با آغاز فصل
سرما و کمبود و یا قطع گاز و با گران شدن نان و دیگر مایحتاج روزمره
مردم، به ویژه مردم استانهای مرکزی، شمال، آذربایجان و کردستان، در
معرض خطر قرار دارند. بر اساس گزارشات رسمی، در طول کمتر از سه هفته
بیش از دویست نفر در اثر سرما و یا گاز گرفتگی جان خود را از دست
دادهاند. این بحران، بار دیگر نشان داد که جمهوری اسلامی ایران تا چه
اندازه به زیست و زندگی مردم بی توجه است.
در چنین
شرایطی، مأمورین نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی، اعتراضات بر حق
دانشجویان، کارگران، زنان و مردم آزادی خواه را به شدیدترین وجهی سرکوب
می کنند. بنا به گزارش خبرگزاری ها فقط در سال 2008، مقامات قضایی
جمهوری اسلامی، دست کم 23 نفر را به دار آویختهاند.
- تصوير
تکان دهندهای از صحنه حلق آويز کردن «حسن حكمت دمير»، يک تبعه ترکیه و
عضو یک سازمان کردی(پژاک) در سایتهای اینترنتی منتشر شده است. در اين
صحنه هولناک، جنایت کاران جمهوری اسلامی، این فرد مجروح را كه به اسارت
سپاه پاسداران در آمده و روی برانكار مخصوص حمل مجروحان قرار دارد، حلق
آويز میكنند. این فرد تبعه ترکیه را در حالی اعدام کردند که وی قبل از
بازداشت، مدتی را در برف و سرمای شدید بسر برده و هر دو پایش را در
اثرسرمازدگی از دست داده بود و در طی دوران بازداشت هم در حالی که به
درمان و استراحت نیاز داشت، تحت بازجویی و آزارهای روحی و جسمی قرار
گرفته بود. «حسن حکمت دمیر»، در روزهای گذشته و در زندان شهر خوی اعدام
شده است. پیشتر سازمان عفو بین الملل خواستار مداوا و لغو حکم اعدام
وی شده بود.
- در حالی
که بیش از 45 روز از بازداشت ده ها فعال دانشجویی آزادی خواه و چپ
میگذرد، خبرهای تازه حاکی از آن است که عده دیگری از فعالین جنبش
دانشجویی و یا خانواده آن ها دستگیر و زندانی کردهاند.
- بر اساس گزارش وبلاگها و رسانه های دانشجویی،
ماموران اطلاعاتی جمهوری اسلامی روز دوشنبه 24 دی 1386 (14 ژانویه
2008) 12 تن دیگر از دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب و چپ را در
تهران دستگیر کردهاند. خانوادههاي بازداشت شدگان، هنوز اطلاعی از علت
بازداشت و مکان نگهداری آنها ندارند.
دانشجويان بازداشت شده عبارتند از:
مرتضی اصلاحچی، دانشجوی فلسفه دانشگاه علامه، آناهيتا حسينی، دانشجوی
دانشگاه تهران، سروش ثابت، دانشجوی علوم کامپيوتر دانشگاه شريف، محمد
پورعبدالله، مهندسی شيمی دانشگاه تهران، ساناز اللهياری خواهر مهدی
اللهياری، امين قضايی، سروش دشتستانی، بيتا صميمی زاده، بيژن پورصباغ،
کاوه عباسيان، مرتضی خدمايلو و بهزاد باقری.
احتمالاً
شمار دیگری از فعالان دانشجویی نیز دستگیر شدهاند، اما از سرنوشت هیچ
یک از بازداشت شدگان خبری در دست نیست. با این بازداشت های جدید تعداد
دانشجویان زندانی در سراسر ایران، بالغ بر 60 نفر شده است.
- علاوه بر
اینها، لیلا حیدری، همسر بهروز صفری، از فعالین سیاسی آذربایجان،
مندرس عمرزاده، پدر دانشجوی زندانی دانشگاه مهاباد، فرزاد عمرزاده،
چهار تن از اعضای خانواده فعال سیاسی کردستان، احمد جواهری و فاطمه
گُفتاری، مادر یاسر گُلی، دانشجوی دربند سنندجی از جمله کسانی هستند که
در روزهای اخیر به دلیل اعتراض به زندان و شکنجه نزدیکان خود، دستگیر و
زندانی شدهاند.
-
خانوادههای دانشجویان بازداشت شده، پس از 45 روز اعتراض و تلاش،
سرانجام روز 15 ژانویه 2008 در زندان اوین، موفق به ملاقات با فرزندان
خود شدند. به گفته خانواده دانشجویان، تعدادی از بازداشت شدگان از دو
روز پیش به سلول های 2-3 نفره منتقل شده اند و سایرین هم چنان در سلول
انفرادی نگهداری میشوند.
- همچنین،
خانواده مهدی گرایلو (دانشجوی دانشگاه تهران)، سهراب کریمی از
دانشجویان کرد بازداشت شده و نادر احسنی، با وجود حضور در زندان اوین،
امکان ملاقات با فرزندان خود را بدست نیاوردند. مسئولین وزارت اطلاعات
به خانواده این سه دانشجو اعلام کردند که «آنها ممنوع الملاقات
هستند.» از وضعیت سعید حبیبی از فعالان دانشجویی بازداشت شده، هم چنان
اطلاعی در دست نیست.
- «امیر
مهرزاد»، دانش آموز 17 ساله که در جریان برگزاری مراسم روز دانشجو در
13 آذر بازداشت شده بود، در بند 209 زندان اوین به سر میبرد. «امیر
مهرزاد» را بیش از 45 روز در سلول انفرادی زندان اوین قرار داده بودند
و اکنون دادگاه جمهوری اسلامی، برای وی وثیقه 80 میلیون تومانی تعیین
کرده است و تنها در صورت تامین وثیقه این نوجوان آزاد خواهد شد.
- بنا به
توصیه پزشک معالج «محمود صالحی»، این چهره سرشناس جنبش کارگری می بایست
جهت انجام آزمایشات مربوط به قلب، مجددا به بیمارستان توحید سنندج
انتقال داده شود، اما انتقال وی به بیمارستان توحید صورت نگرفت.
آزمایشات لازم در بهداری زندان صورت گرفت. منصور اسانلو، رییس سندیکای
کارگران شرکت واحد نیز هم چنان زندانی است.
در اعتراض
به همين وضعيت، تشکلهای دانشجويان 37 دانشگاه ایران با صدور بيانيهای
به موج جديد سرکوب فعالين دانشجویی اعتراض کرده و از جمله نوشتهاند:
«پس از ديدار وزير علوم دولت نهم طی هفته های اخير با برخی
تأثيرگذاران پشت پرده سياست، که دستی بر مذهب دارند و ردايی در حوزه و
چشمی بر قدرت، افزايش حجم فشار در دانشگاه ها و احضار و تعليق و
بازداشت فعالين دانشجو گسترش يافته و شائبه تولد اراده ای در ايجاد
محدوديت های مضاعف و موج جديد سرکوب در دانشگاه را دامن زده است.»
در ادامه
اين بيانيه با اشاره به بازداشت گسترده دانشجويان در سالروز 16 آذر، و
«آنچه اين روزها در دانشگاه های کشور می گذرد»، آمده است: «به
سرکوبگران عقل ستيز بايد گفت که اقدام به برگزاری سمينار، سخنرانی و
مناظره و هرگونه عمل مشابه در دانشگاه با پيش فرض «وجود خرد نقاد
خودبنياد» نزد دانشجويان در نهاد مدرن دانشگاه است که فرض وجود «آزادی
بيان» و «انتقاد آزاد» در آن بديهی است. سايه افکندن هرگونه تقيد و
شرطی بر اين ارکان مسلم نهاد دانشگاه عنصر بالندگی و خلاقيت خردمدار
دانشجو را خدشه دار خواهد ساخت. و جنگيدن با اين عناصر و ارکان گرچه
آسمان آرمان های دانشجوی آزادی خواه را اندک زمانی غبارآلود می کند،
اما ايمان و روح آرمانگرای او از فرياد مطالباتش سر نمی تابد و تقدير
محتوم نام و عاقبتی ننگين و ميراثی ويران را نثار خردستيزان خواهد
نمود.»
سرکوب آزادی
ها و فضای اختناق در جامعه ما روز به روز در حال گسترش است. همه شواهد
نشان می دهند که سرکوب، سانسور، بی عدالتی از یک سو و تورم و گرانی و
فقر و فلاکت تمام جامعه ایران را فراگرفته و به مرز غیرقابل تحملی
رسیده است. عامل اصلی این وضعیت جمهوری اسلامی ایران است.
فشار و
خفقان سیاسی و فقر و بی عدالتی حکومت اسلامی، همه گير شده است. سياهی و
ظلمات جامعه را به نابودی و پوچی کشانده است. رعب و وحشت تکان دهنده و
هولناک است. در چنین وضعیتی حتی بسیاری از نویسندگان، علاوه بر سانسور
شدید حکومتی، به خودسانسوری نیز دچار شده اند. به طور کلی زندگی در
حاکمیت جمهوری اسلامی، لرزه بر اندام هر انسانی می اندازد. این وضعیت
غیرقابل تحمل است. بی شک باید برای تغییر اوضاع در عرصه های اقتصادی،
سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به نفع رفاه و شادی و آزادی های فردی و
اجتماعی جامعه ایران تلاش و مبارزه را گسترده تر کرد.
کانون
نویسندگان ایران (در تبعید)، ضمن حمایت و پشتیبانی از مبارزاتی که در
داخل و خارج کشور برای آزادی فعالین دانشجویی، کارگری، زنان و روزنامه
نگاران از زندان های مخوف جمهوری اسلامی در جریان است؛ از تمامی انسان
های آزادی خواه، تشکل های نویسندگان و روزنامه نگاران جهان، سازمان های
بین المللی مدافع حقوق بشر، تشکل ها و نهادهای دمکراتیک سیاسی و
اجتماعی، و همچنین اعضای کانون نویسندگان ایران (در تبعید) دعوت می
کنیم که تشدید فضای اختناق و سانسور و سرکوب در ایران را محکوم کنند و
از هر طریق ممکن برای آزادی دانشجویان، زنان، کارگران، روزنامه نگاران
دربند و همه زندانیان سیاسی تلاش کنند.
کانون
نویسندگان ایران (در تبعید)
26 دی 1386
- 16 ژانویه 2008
www.iwae.org
kanoon_dt@yahoo.com
|
بازگشت به چراغ
37