آقای رئیس جمهور در ایران هم آمار همجنسگرا بالاست هم همجنس باز!

کامیار مسافر

چندی پیش در دانشگاه کلمبیا دکتر احمدی نژاد اظهار نظری فرمودند که سبب شلیک خنده حضار شد. بعد از آن نیز این اظهار نظر ناشی از عدم آگاهی محض و البته غیرعامدانه و تنها و تنها به لحاظ عدم آشنایی با گرایش های متنوع جنسی مورد سئوال، نقد و بعضاً استهزاء رسانه های مختلف قرار گرفت. عدم آشنایی رئیس جمهور از مسائل مربوط به گرایش های جنسی متنوع به لحاظ جو حاکم در جامعه ایران از سویی کاملاً هم طبیعی است، با اینحال شاخ هایی که از تعجب بر فرق دنیا در آمد شاید به دلیل انتظاری بود که از یک رئیس جمهور تحصیل کرده و مدعی، عقل کل و نصیحتگر عام و خاص در چنین شرایطی می رفت. از اینکه رئیس جمهور یک کشور بنیانگذار حقوق بشر از وجود چنین اقلیت هایی در جامعه بی خبر بوده و هنوز هم فرق همجنس باز و همجنسگرا را نمی تواند تشخیص دهد دنیا شگفت زده شد.

در کشوری که جراحی های تغییر جنسیت با حمایت قانون انجام می شود و افراد دارای اختلال هویت جنسی (نامی که به اقلیت های جنسی در ایران نسبت داده اند و جای شکرش فعلاً باقی است) از خدمت سربازی معاف می شوند و بیش از 400 نفر به جرم داشتن رابطه با همجنس - اثبات شده و نشده - تا به حال اعدام شده اند، عدم آگاهی از وجود این افراد در جامعه چگونه می تواند تفسیر شود؟

بایستی عنوان کرد بر خلاف تصور عام در ایران تعداد همجنسبازها هم بیش از حدی است که به طور طبیعی در کشورهای داعیه آزادی و حقوق بشر وجود دارد. همجنسبازان کسانی هستند که به دلیل عدم دسترسی به جنس مخالف و یا برای تجدید ذائقه جنسی و تفریحی متفاوت دست به برقراری ارتباط با همجنس خود می زنند. این نوع ارتباط در کودکی، در زندان، در خدمت سربازی، خوابگاه های دانشجویی و هر جا که دسترسی به جنس مخالف مقدور نیست رایج است. با این حساب، در ایران به دلیل اشتقاق و جدایی دو جنس از هم، طبیعی است که گرایش اجباری به برقراری ارتباط جنسی با جنس موافق به صورت چشمگیر هم وجود داشته باشد. این قضیه در برخی کشورهای اسلامی نظیر پاکستان نیز به وضوح و به شکل زننده ای قابل مشاهده است.

افرادی نیز وجود دارند که گرایش جنسی و عاطفی آنها تنها و تنها به جنس موافق آنها سوق می یابد. این قبیل افراد که کشش جنسی و عاطفی به جنس مخالف خود ندارند همجنسگرا می باشند. اگر این گرایش به جنس موافق نیز نباشد در این صورت فرد دارای گرایش جنسی ویژه ای است که در واقع Asexual نامیده می شود. البته افراد اسکشوال ممکن است گرایش های عاطفی عادی و بعضاً شدیدتر نیز به جنس موافق یا مخالف و یا هر دو داشته باشند ولی از گرایش جنسی برخوردار نیستند و برقراری ارتباط جنسی برای این قبیل افراد حتی عذاب و شکنجه روحی در بردارد. بنابراین گرایش های جنسی در انسان بسیار متنوع و البته طبیعی بوده و توضیح تمامی آنها در این بحث نمی گنجد.

برای ارائه مدرک علمی و حقیقی از وجود افرادی با این گرایش در ایران به سایت manjam مراجعه شد که افرادی در آن با گرایش همجنسگرایانه به دنبال فردی برای دوستی، رابطه پایدار و حتی رابطه سکسی می باشند. نمودار 1 آمار ثبت نام کنندگان در این سایت تا 14 ژانویه 2008  در ایران کشورهای همسایه و مجاور را نشان می دهد. مقایسه اجمالی این آمار نشان می دهد که در ایران با وجود فیلتر بودن این سایت 4306 نفر ثبت نام شونده وجود دارد که بعد از ترکیه و پاکستان در مقام سوم قرار دارد. ترکیه کشوری است که ارتباط همجنسگرایانه در آن آزاد است و به دلیل برخورداری از فرهنگ متحمل کشورهای اروپایی، طبیعی است که افراد ثبت نام کننده در آن بالا باشد.

اما در کشور پاکستان نیز به دلیل محدودیت های موجود برای رابطه زن و مرد این قبیل گرایش ها مثل ایران از آمار بالایی برخوردار است. البته نمی توان همه ثبت نام کنندگان در این سایت را همجنسگرا و یا همجنسباز دانست ولی می توان آمار ثبت نام کنندگان همجنسباز و نه همجنسگرا در این سایت را در این دو کشور بالاتر تصور کرد. البته آمار ثبت نام کنندگان به میزان دسترسی افراد به اینترنت در کشورهای مختلف و فاکتورهای دیگری نیز ارتباط دارد. اما بالا بودن این آمار در ایران، سوریه و کشورهای اسلامی و نیم نگاهی نیز به آمار کشور اسرائیل تأمل برانگیز است.

آمار دیگری که در نمودار 2 مشاهده می شود نیز نشانگر این است که ایران در کشورهای آسیایی نیز از این لحاظ در مقام ششم قرار دارد، حتی آمار ثبت نام کنندگان از کشورهایی با درجه بالای تحمل همجنسگراها نظیر تایلند هم بالاتر است. جالب اینجاست که از 9 کشور موجود در آمار بالاترین ثبت نام کننده در آسیا 6 کشورهای اسلامی (اندونزی، مالزی، ایران، امارات، لبنان و پاکستان) دیده می شوند.

بنابراین درست است که در ایران زندگی همجنسگرایان مخفی و زیرزمینی است ولی وجود دارد و نیاز به توجه دارد. گرایش جنسی در انسان جزو سخت افزارهای یک فرد تلقی می شود. به این معنی که این گرایش از هر نوعی که باشد - چه همجنسگرایانه و یا دگرجنسگرایانه- برنامه و نرم افزاری نیست که به صورت انتخابی نصب و یا برداشته شود. بلکه این گرایش ها از ژن هایی (Gay genes) موجود در تک تک سلول های فرد ناشی می شود که بسیار هم متنوع و مختلف می باشند. لذا انتخاب این شرایط در اختیار فرد نمی باشد و در واقع شخص همجنسگرا و دگرجنسگرا با گرایش جنسی خود به دنیا آمده و با آن زندگی خواهد کرد.

البته تغییر رفتار جنسی (و نه گرایش جنسی) از همجنسگرایی به دگرجنسگرایی و برعکس در شرایط اجباری و ... امکان پذیر است اما فرد هیچ نوع احساس خوشبختی در برقراری این ارتباط نکرده و در اغلب موارد به عدم موفقیت در این قبیل ارتباطات ختم می شود. در ضمن گرایش های همجنسگرایانه به دلیل داشتن پشتوانه ژنتیکی به افرادی که از فرد همجنسگرا متولد می شوند نیز قابل انتقال می باشد. لذا ازدواج های اجباری که در جوامع اسلامی برای این قبیل افراد که البته تنها و تنها به دلیل عدم آگاهی است صورت می گیرد به پخش شدن غیرعامدانه این ژن ها و افزایش تصاعدی تعداد همجنسگرایان در یک جامعه منجر می شود. در حالیکه در کشورهای آزاد این قبیل افراد به لحاظ برخورداری از آزادی انتخاب و نه اجبار برای ازدواج با غیرهمجنس و یک عمر بازی کردن رل یک دگرجنسگرا، فرزند همجنسگرایی از خود به جای نمی گذارند و طبیعی است که این پدیده در این قبیل جوامع نسبت به کشور ما کمتر باشد و این آمار رو به قهقرا برود تا افزاشی تصاعدی.

لذا به عنوان یک هشدار بایستی عنوان شود که در صورتی که این روند ادامه یابد تعداد همجنسگراهای جامعه به دلایلی که ذکر شد زیاد و زیادتر از حد عادی خود در کشورهای آزاد خواهد شد. لذا توجه به این مسائل، اساسی و غیر قابل اغماض است و بهانه های مذهبی و غیره برای عدم پرداختن به آن پذیرفته نیست. مشخصاً برای افراد ناآگاه از این قبیل مسائل اجتماعی و متأسفانه مسئول اکیداً توصیه می شود که در این زمینه از افراد آگاه و متخصص واقعی (و نه کاغذی) کمک گرفته و به مطالعه بپردازند و از اظهار نظرهای عامیانه در این قبیل مجالس پرهیز کنند.